Jak  pomóc dzieciom radzić sobie z lękiem podczas epidemii koronawirusa ?

W sytuacji zagrożenia doświadczamy różnych trudnych emocji: strachu, lęku, smutku, gniewu, złości, zdenerwowania. Dzieci najczęściej posiadają niewielkie doświadczenia życiowe, które pozwoliłyby im uruchomić mechanizmy nakierowane na przetrwanie tej sytuacji. Dlatego my dorośli jesteśmy po to, żeby im pomóc.

W jaki sposób my rodzice/opiekunowie możemy pomóc dzieciom radzić sobie z lękiem?

• „być dostępnym” tzn. być gotowym na wysłuchanie dziecka „tu i teraz”, wtedy kiedy dziecko tego potrzebuje, można powiedzieć: „Widzę, że coś Cię trapi, powiedz mi o tym”;
• zachęcać dziecko do rozmowy i wyrażania trudnych emocji, możesz użyć pomocnych zwrotów: „Chcę, żebyś wiedział, że dla mnie to ważne, co mówisz”, „Widzę, że coś Cię martwi, jestem gotowy, żeby Cię wysłuchać”;
• wyrażać własne obawy i uczucia w sposób kontrolowany (bez krzyków i nieprzewidywalnych, agresywnych zachowań) pokazując w ten sposób, że każdy z nas ma prawo do przeżywania i wyrażania trudnych, nieprzyjemnych emocji;
• jasno i zwięźle odpowiadać na pytania zadawane przez dziecko, nie unikać odpowiedzi lub co gorsze oszukiwać np.: „Ten wirus to nic poważnego, nic złego się nie stanie”;
• ważne by opierać się na faktach, mówić jak jest, jak to wynika z aktualnego stanu wiedzy o koronawirusie;
• w rozmowie z małymi dziećmi można wykorzystać sytuację zabawy np. podczas zabawy lalkami czy maskotkami, można również wykorzystać rysunek;
• omawiać na bieżąco trudne sytuacje, wspólnie poszukiwać rozwiązania problemu, ważna jest tu solidarność rodzinna: „Będziemy działać razem”;
• pokazywać dziecku, że pomimo trudnej sytuacji, związanej z epidemią, można podjąć odpowiednie działania, na które mamy wpływ i dają nam pewne poczucie kontroli tj: stałego rytmu dnia, czyli czynności, które każdego dnia powtarzają się i wpisują w życie rodziny np.: wspólnie przygotowywane i razem jedzone posiłki, popołudniowa rodzinna gra planszowa, zabawy plastyczne lub ćwiczenia ruchowe, 10 pytań i odpowiedzi (gdzie każdy z rodziny może zadać pytanie a cała rodzina wymyśla różne odpowiedzi);
• wspólnie w rodzinie ustalać małe zadania na określony, dzień, tydzień, dwa tygodnie i zapisywać je na dużej kartce, dzięki czemu zwiększamy poczucie kontroli, skupiamy się na konkretnej czynności, a efekt tego zadania daje nam satysfakcję i poprawę humoru;
• zachęcać dziecko do poszukiwania czynności, które są przyjemne: właśnie teraz jest czas na poszukiwanie i rozwój zainteresowań;
• ograniczyć czas oglądania TV czy poszukiwania informacji w Internecie do niezbędnego minimum np.: wieczorem, unikając tym samym „nakręcania” siebie i dziecka w niepotrzebne przeżycia.

                                                                    Opracowała: Wioletta Florek